Mistrzowie z Le Mans w Audi museum mobile

Na starcie 24-godzinnego wyścigu w Le Mans, Audi po raz pierwszy pojawiło się w roku 1999, wystawiając model R8R wyposażony w silnik V8 biturbo o pojemności 3,6 litra. Będąc zupełnymi nowicjuszami w stawce, dwa samochody tego typu zajęły trzecie i czwarte miejsce. R8R oraz trzynaście innych bolidów spod znaku czterech pierścieni, które wzięły udział w tym słynnym wyścigu, wystawionych zostało przez Audi Tradition na specjalnej, obrotowej wystawie w kształcie windy tzw. „paternoster”. Zwycięska passa Audi trwała nieprzerwanie od roku 2000 do 2014, z wyjątkiem roku 2003, gdy samochody marki nie startowały jako fabryczne oraz roku 2009, gdy na mecie pojawiły się na trzecim miejscu.

Winda paternoster przenosi wyścigowe bolidy przez cztery poziomy Audi museum mobile, prezentując widzom historię udziału czterech pierścieni w Le Mans oraz etapy ewolucji samochodów wyścigowych. Jednym z milowych kamieni tego procesu jest zastosowanie w roku 2001 techniki FSI z turbodoładowaniem, którą z powodzeniem wdrożono w modelu Audi R8. Bezpośredni wtrysk benzyny wydatnie obniżył spalanie, a wkrótce potem trafił do samochodów produkcji seryjnej. W roku 2006, techniczną rewolucją okazało się Audi R10 TDI. Był to pierwszy zwyciężający w Le Mans bolid z napędem wysokoprężnym. Cztery lata później, Audi R15 TDI pobiło rekord przejechanej w 24 godziny odległości – wynik nie pokonany wcześniej przez 39 lat. Rekord R15 TDI z roku 2010 jest aktualny do dziś.

W Audi museum mobile zobaczyć również można Audi R18TDI z roku 2011. W myśl przepisów, które pojawiły się w tamtym sezonie, pojemność jego jednostki napędowej musiała być zmniejszona z 5,5 do 3,7 litra. Wyścigowe auto z zamkniętą kabiną zużywało znacznie mniej paliwa niż jego poprzednik, a zwycięzcą wyścigu zostało w ogromnej mierze dzieci zoptymalizowanej aerodynamice. Rok później, cztery pierścienie wysłały do Francji swój pierwszy samochód hybrydowy: Audi R18 e-tron quattro. Na wystawie obejrzeć można mistrzowski egzemplarz z roku 2012 oraz jego następców z lat 2013 i 2014.